Na to wydawnictwo czekałem z niezwykłą niecierpliwością odliczając każdy dzień. Na szczęście dość szybko po premierze udało mi się zdobyć przepięknie wydaną winylową wersje zdobioną po raz kolejny obrazem mistrza HR. Gigera.
W tym roku mija już siedem lat odkąd Tom Gabriel Warrior powołał do życia TRIPTYKON. Można zdecydowanie stwierdzić, że był to niezwykle twórczy i bardzo udany okres dla tego zespołu:  dwa doskonałe pełnowymiarowe albumy, dwie epki, cała masa wyjątkowych koncertów na całym świecie.  To niesamowite jak ta zmiana pozytywnie wpłynęła na Toma który odzyskał prawdziwą radość grania. Myślę, że w dużej mierze jest to zasługa wspanialej atmosfery wewnątrz zespołu, szacunku i prawdziwej przyjaźni.
"Melana Chasmata" to ze wszech miar płyta różnorodna. Wydaje się bardziej przystępna w porównaniu do debiutu. Paradoksalnie twórczość TRIPTYKON przypomina bardziej stylistyką klasyczne dzieła CELTIC FROST niż zawartość „Monotheist” tego ostatniego zespołu. „Monotheist” choć jest ciekawym albumem okazał się pozbawiony wszelkich charakterystycznych dla tej kapeli ozdobników.  Na debiucie TRIPTYKON „Eparistera Daimones” pojawiło się wiele bardzo wyraźnych nawiązań do CELTIC FROST czy HELLHAMMER dzięki czemu ta muzyka zyskała wielką moc oddziaływania na słuchacza. „Melana Chasmata”  doskonale rozwinęła te patenty łącząc wiele klasycznych elementów z czymś zupełnie nowym choć osadzonym w stylistycznie spójnych ramach. 
Płytę otwiera niespełna ośmiominutowy „Tree of Suffocating Souls”, dość agresywny utwór, mocno przypominający stary CELTIC FROST co wielce mnie ucieszyło. Innowacją na tej kompozycji jest drugi wokal Victora Bullok Santury, przydający black metalowej zadziorności. W drugiej części szybkość ustępuje powalającemu ciężarowi. Ten utwór misternie łączy w sobie brutalność i ciężar nie tracąc przy tym na swojej przestrzenności, a fenomenalny aranż, i bogactwo klimatu sprawiły, że poczułem się jak zaczarowany. Warto również zwrócić uwagę na motywy orientalne które pojawiają się od czasu do czasu na tej płycie.
„Boleskine House” to również długi bo nieco ponad siedmiominutowy utwór. Aplikuje słuchaczowi sporą dawkę smolistego ciężaru. Potężne, głębokie wokale Toma w zestawieniu z niemal anielskim śpiewem Vanji Šlajh i tą leniwie płynącą solówką tworzą wyjątkowy, niemal magiczny klimat.  „Altar of Deceit” od samego początku buduje w mistrzowski sposób mroczną atmosferę. Utwór toczy się przygniatając słuchacza swoim tytanicznym ciężarem. Bogactwo perkusyjnych motywów uatrakcyjnia ten fenomenalny kawałek.  Wiele się tu dzieje,  sporo tu perkusyjnych ozdobników które dają całość dostojeństwa,  bardzo przejmujące gitarowe sola poruszają się często w orientalnych skalach świetnie dopełniając całości.
„Breathing” dla odmiany to bardzo szybki kawałek, chyba najbardziej ekstremalny w dorobku TRIPTYKON. I tu sporo się dzieje, wiele zmian tempa, piekielnie szybkie partie mieszają się z średnimi i wolnymi tempami. „Aurorae” od samego początku naznaczony nutką orientalnego klimatu w fenomenalny sposób buduje niezwykły nastrój,  sporo w tej kompozycji nostalgii, smutku ale i szlachetności. To w jaki przejmujący sposób Tom wyśpiewuje tekst (his mind is tired of war/Of misery and pain/A spirit wasting awal/Like rivers to the sea/A spirit wasting awayIs this agony) sprawia, że czuje się dreszcze na całym ciele. To prawdziwy diament na tym albumie i chyba jeden z najpiękniejszych utworów w twórczości Warriora.
„Demon Pact” to dla odmiany bardzo złowieszczo brzmiący numer. Jest w nim coś niepokojącego, demonicznego, mrocznego. „In the Sleep of Death” to kolejny ponad 8 minutowy kolos ,wiele w  nim rozpaczy, zwątpienia, smutku i tęsknoty. Brzmią odległe echa „ Into The Pandemonium” szczególnie jeżeli chodzi o stonowane wokale Toma. „Black Snow” to najdłuższa na tej płycie, niespełna trzynastominutowa kompozycja. Oferuje słuchaczowi nieprawdopodobne bogactwo klimatu, i choć utwór nie należy do najbardziej skomplikowanych to jednak nie ma w sobie nic z prostactwa. Wybija się perkusja z tą całą masą ozdobników które nadają utworowi szlachetnego wyrazu. Smoliste bardzo ciężkie fragmenty połączone z psychotycznymi chorymi dźwiękami i sporą dawkę mroku poraża  swoja siłą. Całość zamyka „Waiting” z hipnotycznymi wokalami Vanji. Ma w sobie coś niezwykle czarownego. Bardzo magiczny, zmysłowy utwór doskonale dopełnił zawartość tej  niezwykłej płyty.  "Melana Chasmata" to ze wszech miar album wybitny, tworzący wspaniałą atmosferę, emanujący potężną mocą. Tom Warrior jest jak wino.  Im starszy, tym lepszy.

Leszek Wojnicz-Sianożęcki